Człowiek po to wymyślił samochód, aby wygodnie siedzieć stojąc w ...

 Zastanawiam się, ilu osobom nie udaje się być z tymi, których pragną i kończą z innymi tylko z rozsądku.

 Wartość człowieka poznajemy niezawodnie po tym, jak on umie spędzać czas wolny.

 Ludziom można dawać szansę, kilka szans, sto, dwieście. Ale przychodzi moment, kiedy wyczerpują się baterie. Padają akumulatory wiary, że coś się zmieni na lepsze. Wtedy dojrzewamy do tego, że kolejna szansa nie zmieni biegu rzeki, nie przemówi do serca.

 Nadzieja ma skrzydła, przysiada w duszy
i śpiewa pieśń bez słów, która nigdy nie ustaje, a jej najsłodsze dźwięki słychać nawet podczas wichury.

 Prawdziwe niebezpieczeństwo gnieździ się wewnątrz człowieka.

 Człowiek jest najgłębiej uzależniony od swego odbicia w duszy drugiego człowieka, chociażby ta dusza była kretyniczna.

 Możemy uleczyć się z cierpienia tylko przeżywając je do końca.

 Serce ludzkie nie pyta nikogo o radę, a każdy mu ją daje; ono nie słucha żadnych praw, a podlega najliczniejszym.

 Największym urokiem świata jest urok drugiego człowieka.

 Sądy o ludziach mówią więcejo sądzącym niż o sądzonym.