Ponieważ współczucie w stosunku do zwierząt jest tak nierozerwalnie związane z dobrocią charakteru, można zaufać poglądowi, że jeśli ktoś jest okrutny wobec zwierząt, to nie może to być dobry człowiek.
Również miłość bliźniego ma swoje granice, inaczej stałaby się udręka bliźniego.
Człowiekowi konsekwentnemu łatwiej przychodzi zrezygnować z celu niż ze środków.
Ty nie wiesz, jak okrutnie cierpieć umiem.
Mówienie jest wysiłkiem: nie zdoła człowiek wyrazić wszystkiego słowami.
Przyzwyczajenia są szynami kolejowymi ludzi.
Cierpienie ludzkie zawsze jest tajemnicą.
Ludzie, którzy naprawdę przygotowują przyszłość, bywają najczęściej pomijani i zapominani przez współczesnych.
Również człowiek wewnętrzny posiada miejsca, gdzie nie może się sam podrapać.
Nie może być tragiczniejszej pomyłki niż uznawanie, że człowiek, to „tylko zwierzę’. Człowiek jest niepowtarzalny: różni się od wszystkich zwierząt rozlicznymi cechami,
jak mową, tradycją, kulturą i niezwykle
długim okresem wzrostu oraz potrzebą
opieki rodzicielskiej.
Kościół potrzebuje świętych a nie reformatorów.
