Ponieważ współczucie w stosunku do zwierząt jest tak nierozerwalnie związane z dobrocią charakteru, można zaufać poglądowi, że jeśli ktoś jest okrutny wobec zwierząt, to nie może to być dobry człowiek.
Daj człowiekowi koryto, a momentalnie zamieni się w świnię.
Im człowiek ma mniej zasad, tym łatwiej je porzuca.
– Po co ci był ten rewolwer? – spytał.
– Abym mógł ufać ludziom.
Kiedy widzimy ciągle tych samych ludzi (…)
stają się oni w końcu częścią naszego życia.
A skoro są już częścią naszego życia, to chcą
je zmieniać. Jeśli nie stajemy się tacy, jak tego oczekiwali, są niezadowoleni. Ponieważ ludziom wydaje się, że wiedzą dokładnie jak powinno wyglądać nasze życie. Natomiast nikt nie wie, w jaki sposób powinien przeżyć własne życie.
To człowiek chory, tak, jak i ty. On nie pogardzam tylko nikomu nie wierzy.
Mam ochotę uciec stąd,
pozostać sama, zostawić wszystko. Chcę zostać sama i zastanowić się gdzie właściwie prowadzi moje życie.
Obrażają mnie tylko kłamstwa, nigdy szczere rady.
Wszystko, co należy do człowieka, posiada pieczęć czasu.
Być może istnieje nawet możliwość wyzwolenia całkowicie nowych funkcji operacyjnych czy poznawczych mózgu u człowieka, które nigdy dotychczas nie wytworzyły się jeszcze w sposób naturalny. Mózg jest przecież układem nadmiarowym, co wykazała dobitnie chociażby historia człowieka (porównajmy praczłowieka z człowiekiem współczesnym). Możliwe więc, że kiedyś będziemy mieli więcej fantazji i zaczniemy przekształcać także człowieka, bo
do tej pory przekształcaliśmy rzeczywistość.
...W każdej porażce człowieka
pocieszającym jest fakt że niżej niż na twarz
upaść nie można...
