Nie jestem idealna. Nigdy nie byłam. I nigdy nie będę. ...

 Jedną z najstarszych ludzkich potrzeb jest mieć kogoś, kto zastanawia się, gdzie jesteśmy, kiedy nie wracamy wieczorem do domu.

 Ludzie, którzy nigdy się nie śmieją, nie są poważnymi ludźmi.

 Ludzkość stawia sobie zawsze takie zadania, które jest w stanie rozwiązać.

 Conscience: another man within me who is angry with mesumienie: inny człowiek we mnie, który jest na mnie zły.

 Tylko dwie rzeczy są nieskończone: wszechświat oraz ludzka głupota, choć nie jestem pewien co do tej pierwszej.

 Z jednej strony bywamy nieprzewidywalni i ranimy się własnym egoizmem, a z drugiej - potrafimy w trudnych chwilach obudzić w sobie tyle miłości dla bliskiej osoby, gdy tylko ktoś z nas jej potrzebuje...

 Gdy ludzie przestają się znać, widocznie za dobrze się poznali.

 W umieraniu najstraszniejsze wydaje mi się to, że człowiek jest zdany tylko na siebie.

 Rośliny są jak ludzie, potrzebują miłości, ale i ludzie są jak rośliny, pozbawieni miłości więdną.

 Wściekamy się na siebie, ale czasem warto sobie zadać pytanie: czy gdyby tej osoby zabrakło jutro, czy ja nie będę tęsknić?