Człowiek zawsze ma przesadne wyobrażenie o tym, czego nie zna.

 Kto się złym czuje, tego zarzut wzruszy;
Cienia się swego boi hipokryta,
Gdy go wewnętrzne przeświadczenie głuszy;
Ubezpieczona w niewinności swojej,
Prawdziwa cnota krytyk się nie boi.

 Człowiek plus jego zamiary równa się przypadek.

 Życie nie ogląda się za siebie.

Tydzień to aż nadto, by zdecydować,
czy godzimy się na nasz los, czy nie.

 Łzy popłynęły, zanim zdołał je powstrzymać, gorące, lecz natychmiast zamarzające na twarzy, ale cóż za sens ocierać je, albo udawać, że nie płyną?

 Koncentruj się bardziej na własnym charakterze niż na własnej reputacji, ponieważ charakter stanowi o tym, kim naprawdę jesteś, a reputacja to jedynie to, kim jesteś w oczach innych ludzi.

 Człowiek może wszystko, jeśli tylko wystarczająco mocno tego chce.

 Krzyczą tylko ci ludzie, którzy mają zbyt ubogie słownictwo, żeby szeptać.

 Wszystko dałoby się rozwiązać, gdyby ludzie ze sobą rozmawiali. Tylko komunikowanie się za pomocą słów przynosi efekty. Milczenie rodzi milczenie, wreszcie pojawia się głucha cisza, która zalega jak beton.

 Przypadkowo spotkany człowiek, może
być Twoim błogosławieństwem.

 Dużo ludzi nie wie, co robić z czasem – czas nie ma z ludźmi tego kłopotu.