Ludzie są tacy zaskoczeni, kiedy nagle zaczynasz z nimi postępować ...

 Trzeba dać się ukrzyżować,aby być usłyszanym przez ludzi.

 By się zbliżyć do drugiego człowieka, trzeba oderwać się od siebie.

 Człowiek, który dla interesu poświęca swój honor, traci i swój honor, i swój interes.

 Są pożegnania, na które nigdy nie będziemy gotowi. Są słowa, które zawsze wywoływać będą morza łez. I są takie osoby na myśl, o których zawsze zasypie nas lawina wspomnień.

 Bo jeśli zrobiło się w życiu wszystko, co było do zrobienia, i nie odczuwa się już pośpiechu ani potrzeby szukania czegoś nowego, można
już tylko pragnąć, żeby wszystkie dni wyglądały podobnie i powtarzały się powoli, miarowo, chwila za chwilą. Chyba zazdrościłem ludziom, którzy w takim trwaniu nie widzą
nic niepokojącego.

 Martwienie się to ciężka praca, która nikomu jeszcze nie pomogła, ale niejednemu zaszkodziła...

 Co z tego, że mamy XXI wiek i coraz lepsze technicznie cywilizacje, kiedy nie potrafimy dotrzeć do drugiego człowieka, a rozwój emocjonalny i duchowy większości ludzi pozostaje w epoce kamienia łupanego.

 Postrach: człowiek, który nie ma nic do powiedzenia,ale nie wie o tym.

 Wdzięczność ma krótką pamięć.

 Oto jak nas, biednych ludzi,Rzeczywistość ze snu budzi.