
I obiecaj, że będziesz ode mnie wymagał, sprzeczał się, dyskutował, ...
I obiecaj, że będziesz ode mnie wymagał, sprzeczał się, dyskutował, wytykał błędy bym była coraz lepszym człowiekiem.
Lecz kiedy urządzasz przyjęcie, zaproś ubogich, ułomnych, chromych i niewidomych.
Taki jest świat: każdemu się wydaje, że jest lepszy od sąsiada.
Czuliśmy się trochę osamotnieni i wytrąceni. Więc postanowiłem, że będziemy trzymać się razem. Wcale nie byliśmy w sobie zakochani, tylko smutni.
Jednym z największych wyzwań
w życiu jest bycie sobą w świecie,
który próbuje sprawić byś był jak reszta.
Jak człowiek dźwiga własne ciało, a ciężaru jego nie czuje, tak nie dostrzega własnych błędów.
Pasterze, marynarze czy kupcy znają zawsze takie miasto, w którym żyje ktoś, kto sprawia, że pewnego dnia zapominają o urokach beztroskiego wędrowania po świecie.
Człowiek nie musi być ideałem, żeby być człowiekiem.
Są tylko dwie klasy ludzi:ci, którzy stale dzielą ludzi na dwie klasy,i ci, którzy tego nie robią.
Gdyby wszystkie małpy potrafiły się nudzić, zostałyby ludźmi.
Jak cudownie byłoby móc,
przyprowadzić z powrotem
z nieba kochaną przez nas
osobę, aby spędzić z nią tylko
ten jeden, jedyny, ostatni
dzień na ziemi...