Największym skarbem są osoby, przy których zawsze możesz być sobą.

 To grzechy przysłaniają ludziom prawdziwy świat.

 Barierę można przebić ,ale później już nie będzie taka sama będzie nowsza i odporna.

 Zaledwie jeden człowiek na milion potrafi myśleć tak, że przynosi to korzyść jemu i innym.

 Przykre sytuacje zapadają w pamięć, traumatyczne idą w zapomnienie bądź też zniekształcają się nie do poznania lub zmieniają w wielką, białą nicość.

 Szlachetny człowiek woli stracić swój honor niż świadomość.

 Jeden człowiek jest nikim. Dwoje ludzi to już nacja.

 Człowieka można poznać po ramieniu, po tym, jak patrzy, jak się uśmiecha, ile ma dobra w oczach. A przede wszystkim w sytuacjach rewolucyjnych, fanatycznych, skrajnych i nieprzejednanych. Czy przyjdzie w gorączce, czy przyniesie leki, czy stanie po dobrej stronie (Twojego łóżka), wytrze łzy, przyniesie herbatę, kawę, cokolwiek. Jaka będzie jego ręka, kiedy zdarzy się Twój sukces, jakie będzie serce. Czy zazdrosne czy dobre? Człowieka można poznać po tym, jak mocno się dzieli i jak mocno przeżywa. Po wrażliwości w dłoniach. Po uśmiechu w duszy.

 Człowiek nie jest ani aniołem, ani bydlęciem, nieszczęście w tym, iż kto chce być aniołem, bywa bydlęciem

 Nędzarz - człowiek, którego nie stać na bezinteresowność.

 Największym urokiem świata jest urok drugiego człowieka.