Największym skarbem są osoby, przy których zawsze możesz być sobą.

 Wszystkich Świętych, dzień w którym większość z nas na chwilę się zatrzymuje i uświadamia sobie, że życie jest cholernie kruche.

 Istoty owe, z pozoru słabe i kruche, że dość upadku z sześćdziesięciu stóp, aby się każda w kałużę czerwoną rozbryzgnęła, przedstawiają, przez wrodzoną chytrość, niebezpieczeństwo gorsze od wszystkich razem wirów i raf
Pierścienia Astrycznego!

 Ludzi poznaje się dobrze dopiero wtedy, kiedy się z nimi raz porządnie pokłóciło. Dopiero potem można oceniać ich charaktery.

 Człowiek jest poddany temu, co tworzy się "między", i nie madla niego innej boskości jak tylko ta, która z ludzi się rodzi.

 Najlepsza definicja człowieka: istota, która do wszystkiego się przyzwyczaja.

 Jakie jest przeznaczenie człowieka? Być nim.

 Człowiekowi często zdaje się, że się już skończył, że się w nim nic więcej nie pomieści. Ale pomieszczą się w nim jeszcze zawsze nowe cierpienia,
nowe radości, nowe grzechy.

 Biedny jest człowiek, który pożąda wielu rzeczy.

 Człowiek rozsądny myśli o swoich kłopotach tylko wtedy, gdy myślenie o nich ma jakiś sens; w innych chwilach myśli o czym innym, albo jeśli to jest możliwe nie myśli w ogóle o niczym.

 Im bardziej człowiek będzie się stawał człowiekiem, tym bardziej będzie odczuwał potrzebę adoracji i to coraz wyraźniejszą, coraz czystszą, coraz wspanialszą.