Jak cudownie byłoby móc, przyprowadzić z powrotem z nieba kochaną ...
Jak cudownie byłoby móc,
przyprowadzić z powrotem
z nieba kochaną przez nas
osobę, aby spędzić z nią tylko
ten jeden, jedyny, ostatni
dzień na ziemi...
Tylko to dostojeństwo jest rzeczywiste,które nie maleje przez ludzką obojętność.
Najszczęśliwsi są zawsze ludzie przeciętni, to przecież od dawna wiadomo.
Szalenie łatwo zerwać łączność z człowiekiem,jest to przede wszystkim kwestia zmiany tonu.
Każdy powinien mieć kogoś, z kim mógłby szczerze pomówić, bo choćby człowiek był nie wiadomo jak dzielny, czasami czuje się bardzo samotny.
Ludzie o niezmiennych zasadach są jak samochody jadące po szynach.
Niestety najczęściej tak w życiu jest, że nie wiemy komu możemy zaufać. Bliscy potrafią zdradzić, a zupełnie obcy przyjść z pomocą. Większość ludzi woli ufać wyłącznie sobie, bo to najlepszy sposób żeby się nie sparzyć. Zaufanie to krucha rzecz. Raz zdobyta pozwala korzystać z ogromnej swobody, ale utracona jest nie do odzyskania.
Wszyscy od czasu do czasu bywamy
niemili. Wszyscy robimy rzeczy, które
bardzo chcielibyśmy cofnąć. Te żale
stają się częścią tego, kim jesteśmy, wraz
ze wszystkim innym. Jeśli ktoś próbuje to
zmienić, to tak, jakby chciał gonić chmury.
Łzy popłynęły, zanim zdołał je powstrzymać, gorące, lecz natychmiast zamarzające na twarzy, ale cóż za sens ocierać je, albo udawać, że nie płyną?
Człowiek może wszystko, jeśli tylko wystarczająco mocno tego chce.
Umiejcie prawidłowo ocenić to, co
jest w was i wokół was! Umiejcie
wartościować, rozróżniać, wybierać!