O własnych stój siłach - ...
O własnych stój siłach - nie zaś podtrzymywany.
Człowiek urodzony z kobiety, żyje krótko i jest nasycony niepokojami. Wynurza się jak kwiatek i więdnie, ucieka jak cień i nie trwa.
Nie wypatrzysz gwiazdy, patrząc w ziemię.
Czas to coś, co najbardziej doceniamy, a mimo to najbardziej trwonimy. Dlatego nie skupiaj się zbytnio na przeszłości i przyszłości, tylko na teraźniejszości, bo tylko ona jest prawdziwa i tylko ona niesie prawdziwe szczęście.
Nie jest istotne, aby istnieć, to, co jest zasadnicze, to być sobą. To istnieje prawdziwie, co jest prawdziwie sobą, bez względu na pozory.
Czyżby wprost zrozumiałość była tym, co najbardziej nas przerasta, to, co sprawia, że właśnie to, co najbardziej oczywiste, jest tożsame z tym, co najtrudniejsze?
Zbrodnię popełnił ten, komu przyniosła korzyść.
Filozofia jest, w istocie rzeczy, rozważaniem życia, a nie naukowym wyjaśnianiem tego, jaka jest substancja wszechświata...
Przez całe życie należy się uczyć żyć i - co może jeszcze bardziej cię zdziwi - przez całe życie należy się uczyć umierać.
Wiedzieć, że się wie, co się wiei wiedzieć, że się nie wie,czego się nie wie - oto prawdziwa wiedza.
Człowiek jest tym, czym jest, jedynie przez swoje czynności; jeżeli chce, żeby one były dobre, musi zacząć od siebie, a nie od Boga, światłego człowieka czy czegokolwiek innego. Zacząć od siebie nie oznacza jednak, że jest to punkt wyjścia; to tylko człowiek przekształca człowieka.