Istnienie człowieka jest niewytłumaczalne, jest twórczym dziełem jego własnej twórczości.

 Wszystko się zmienia, z wyjątkiem samego prawa zmiany.

 Także złe książki są książkami i dlatego są święte.

 Czym jest człowiek w naturze? Niczym w porównaniu z nieskończonością, wszystkim w porównaniu z nicością, ciemnym punktem pomiędzy nicością a wszystkim. Nieskończenie daleko od zrozumienia początku i końca, całość rzeczy przekracza nasz rozum niemal tak bardzo, jak mniejszość.

 "Choć myśli me niczym myśli Boże,
Serce me, serce odchodzi w bezdroże"

 Każdy, kto chce władać państwem, narodem, Kościołem czy rodziną, musi naprzód nauczyć się władać sobą.

 Nie może istnieć żadna różnica, która nie
pociągałaby różnicy gdzie indziej.

 Nie ważne jak bardzo byłeś
pijany, ważne że zraniłeś człowieka.
Bo gdy wytrzeźwiejesz on może na Ciebie nie czekać.

 Życie jest jak kartka papieru, czasami sie marnuje.

 Lepiej jest być kanciastym Czymś niż okrągłym Niczym.

 Czy może istnieć coś takiego jak miejsce, w którym nie ma nic? Czy nie jest tak, że to miejsce, w którym nie ma nic, musi teoretycznie zawierać coś, co pozwala stwierdzić, że tam nic nie ma?