Jedni do życia potrzebują, tylko whisky i kawior, drudzy proszą ...

 Istnienie to zwykłe przetrwanie, ale przetrwanie zgłębione i przemienione przez rezygnację. I właśnie ta rezygnacja pozwala nam odkryć wartość, zapomnieć o samych sobie, osiągnąć prostotę, dostrzec istotę rzeczy, rozejrzeć się po świecie, zrozumieć, jak zrozumieć.

 Często zadziwia mnie, że dzień trwa tylko zaledwie dwadzieścia cztery godziny, a czasem mija mi dużo więcej czasu na myślenie, niż mi się wydaje.

 Nie mamy nawet odpowiedniego języka dla realnej i irrealnej rzeczy jednocześnie, dla tego, co jest jednocześnie prawdą i fałszem.

 Nie doświadczamy natury bezpośrednio, lecz tylko przez pryzmat naszych umysłów, nasze zrozumienie jej jest więc koniecznie subiektywne. To nie jest rzeczywistość sama w sobie, ale tylko nasze zrozumienie jej, co jest znane. Ta teoria została nazwana 'idealizm transcendentalny'.

 Zasadnicza oznaka istnienia polega na tym, że teraz jest, jest teraz. Gdyby rzeczywistość mogła odwlec swoje istnienie na potem, nie istniałaby wcale.

 Noc sprzyja łatwowierności,w mroku łatwo rodzi się bezzasadne twierdzenie.

 Piękne jest to, co podoba się całkiem bezinteresownie.

 Sens życia to coś, czego nie stworzymy poprzez dodawanie dni do życia, ale dodając życie do dni. Najpiękniejszą tajemnicą prawdziwego życia jest to, że jest ono bezsensowne, a jednocześnie pełne znaczenia.

 Ciągle powtarzamy sobie, że człowiek, który nic nie robi, marnuje swój czas, a zapominamy, że życie jest zrozumiane tylko przez tych, którzy mają go na tyle, żeby się zatrzymać.

 Tylko życie poświęcone innym warte jest przeżycia...