Rzeczywistość nie jest tym, co widzimy, ale tym, co rozumiemy. I co więcej, nie jest to, co rozumiemy, lecz to, co w naszej duszy czujemy.
Istnieje tylko jeden naprawdę poważny filozoficzny problem: samobójstwo. Określenie, czy życie jest, czy też nie jest warte trudu, stanowi podstawową sprawę filozofii.
Najważniejszym i najtrudniejszym zadanym jest odnaleźć sens życia. Bez tego poczucia nie mamy podstaw, aby istnieć. Bez sensu, życie nie ma dla nas żadnej wartości.
Sedno ludzkiej kultury polega na wyzwoleniu się od strachu poprzez zrozumienie. Lecz zrozumienie to co innego niż wyjaśnienie. Wyjaśnienie to wyjaśnienie. Zrozumienie to zrozumienie.
Każdy z nas nosi w sobie jakieś okaleczenie i jakąś ranę. Jest to rana naszej własnej samotności, od której usiłujemy uciec za pomocą wzmożonej działalności, telewizji i tysiąca innych rzeczy.
Człowiek jest miotany przez los, ale nie żyje bez celu. Zawsze ma coś do zrobienia, ma jakiś cel, jakiś problem do rozwiązania.
Nie dostrzegamy rzeczy takimi, jakie są, lecz takimi, jakimi jesteśmy. Każdy na własny sposób interpretuje to, co zauważa, a jego interpretacja jest dyktowana przez osobisty punkt widzenia.
Rzeczywistość nie zależy od naszego zdania o niej. Jak jest, tak jest, czy nam się to podoba, czy nie. My, ludzie, nie możemy jej zmienić, możemy jedynie jej zdania zmienić, ale to nic nie zmienia w rzeczywistości.
Vivere nolit, qui mori non vultkto nie chce umierać,ten nie chce też żyć.
To ty dajesz moc
demonom,
które zwalczasz.
