Najważniejszym i najtrudniejszym zadanym jest odnaleźć sens życia. Bez tego poczucia nie mamy podstaw, aby istnieć. Bez sensu, życie nie ma dla nas żadnej wartości.
"Oj Istoto, zbłądziłaś.
Jak się dostałaś tu, do tego zamku?
Czy jeden z Moich Białych Kruków Cię tu przyprowadził?
A może...
Sprowadza Cię tu do Doktorka, jakaś sprawa?"
Prawda jest rzeczą tak subtelną, że poza samym spekulowaniem o niej, nie pozostaje nic innego, co można by o niej powiedzieć.
Życie uczy.
Nie ma trudnych odpowiedzi, na trudne pytania. Najczęściej pierwsza i najbardziej oczywista odpowiedź, okazuje się prawdą.
Istnienie człowieka jest niewytłumaczalne,
jest twórczym dziełem jego własnej twórczości.
Istota bytu ludzkiego zawarta jest w jego egzystencji.
Początek jest główną częścią każdej rzeczy.
Bo zaprawdę powiadam wam: jeśli będziecie mieć wiarę jak ziarnko gorczycy, powiecie tej górze: "Przesuń się stąd tam" i przesunie się. I nic niemożliwego nie będzie dla was.
Człowiek, który myśli zbyt dużo, żyje zbyt mało. Myśl nabiera wartości tylko na tle czynów, a życie, które spędza się na ciągłym rozmyślaniu, to życie stracone, zimne i bezużyteczne jak martwy kamień.
Najgłębszym przejawem mojej wolnej woli jest możliwość odmowy istnienia. Życie i śmierć to nie dwa przeciwstawne stany, lecz dwa etapy tego samego stanu.
