Człowiek i jego istnienie

 Człowiek jest istotą, która nieustannie przekracza siebie sama, tworząc historię, z której zrozumienie pochodzi wolność, a poprzez wolność jednostki, rośnie uczucie soli-darności. Do ludzi niewykształconych mówimy: uczyńcie się, gdyż ludzie wykształ-ceni umierają. Zobaczcie, pióra w ich rękach są oglądane przez śmierć.

 Czy to sprawiedliwe...
że w wodzie, którą niesie "życie" zacząłem dostrzegać
nieco...inne siebie oblicze?

 Być człowiekiem znaczy mieć utopie.

 Ból jest pozbawiony zdolności ubierania się w słowa. Między uczuciem a jego artystyczną ekspresją istnieje stan częściowego nieporozumienia i wewnętrznego sprzeczania się.

 Jestem dziś tym, kim jestem, mniej z powodu tych, którzy mnie kochają, a więcej z powodu tego, z kim jestem, kiedy jestem sam. To, co robię w mojej samotności, rzeźbi moją twarz. Tam, w wielkich ciszy, jestem w kontakcie z prawdą. Tam doświadczam miłości do siebie.

 Życie jest problemem, ponieważ zawiera problem. Może być on jednak pozytywnym impulsem, jeśli pozwolimy mu stać się wyzwaniem, a nie przeszkodą. Najlepsza odpowiedź, jaką możemy dać na pytanie o sens istnienia, to osiągnąć pełnię własnego potencjału, zarówno duchowego, jak i cielesnego.

 Zawsze, kiedy coś może zostać zrobione efektywnie i ekonomicznie, natura to czyni. Gdy cytologia informuje nas o substancji pod nazwą plazma, musimy to interpretować jako oznakę, że takie substancje jak plazma są najbardziej odpowiednie do celów natury. W przeciwnym razie nie istniałyby.

 Dwie rzeczy nie mają granic:wszechświat i ludzka głupota.

 Jedynie dwie rzeczy czynią nas szczęśliwymi: wiara i miłość.

 Cóż za zdumiewające jest to, że człowiek może pogodzić się z nędzą swojego życia; przeżywa ból, cierpi, umiera i mimo to każdego ranka rzuca wyniosłym spojrzeniem na niebo bez cienia strachy czy gniewu.