Człowiek jest tym, co jest tylko wtedy, gdy się staje czymś innym; jest jednostką, ale taką, która istnieje tylko dzięki społeczeństwu.
Cytat filozoficzny, który prowokuje do zastanowienia się nad naturą i istotą człowieka w kontekście społecznym.
''Nie jesteś w stanie pomóc komuś, kto nie jest gotów przyjąć twojej pomocy.''
Czas to coś, co najbardziej doceniamy, a mimo to najbardziej trwonimy. Dlatego nie skupiaj się zbytnio na przeszłości i przyszłości, tylko na teraźniejszości, bo tylko ona jest prawdziwa i tylko ona niesie prawdziwe szczęście.
Człowiek jest tylko drobną frakcją tego co może nim być. Jest tylko w niewielkim stopniu zrealizowanym. Jest pękającym, nie znoszącym bólu namiotem, za dużym dla tego, co go zamieszkuje.
Wciąż mówisz, ale jesteś niezauważony. Krzyczysz, a oni i tak nie słyszą. Wewnętrzny ból cię niszczy. Jeżeli to miłość to po prostu jej nie chcę.
Błądzić jest rzeczą ludzką.
Nie ma niczego na świecie - poza pustką - czego natura nie byłaby w stanie znieść. Stan, który definujemy jako istnienie, jest więc również stanem cierpienia. O zupełnej zgodności z naturą moglibyśmy mówić tylko wtedy, gdyby człowieka nie odczuwało się jako czegoś odmiennego, ale gdyby on sam był naturą.
Co jest rozumne, jest rzeczywiste; a co jest rzeczywiste, jest rozumne.
Połowę dzieła wykonał, kto zaczął.
Buntuję się, więc jestem.
Ten świat jest absurdem.
