"Jeśli nie kradniesz tylko dlatego, bo jest taki zakaz i boisz się popełnić grzech lub iść do więzienia, wcale nie jesteś człowiekiem moralnie wartościowym."
Istnienie to zwykłe przetrwanie, ale przetrwanie zgłębione i przemienione przez rezygnację. I właśnie ta rezygnacja pozwala nam odkryć wartość, zapomnieć o samych sobie, osiągnąć prostotę, dostrzec istotę rzeczy, rozejrzeć się po świecie, zrozumieć, jak zrozumieć.
Życie jest dla nas tym, czym je uczynimy, a my jesteśmy dla siebie tym, czym myślimy o sobie. Nie są to nasze zdolności bądź umiejętności, które pokazują jak naprawdę wygląda nasze życie, ale jest to sposób, w jaki używamy naszych umysłów.
Przez całe życie należy się uczyć żyć i - co może jeszcze bardziej cię zdziwi - przez całe życie należy się uczyć umierać.
Nie możemy dwa razy wejść do tej samej rzeki. Przemija zawsze i przez cały czas. Na miejscu starości pojawia się młodość, na miejscu dnia - noc, zima zastępuje lato, wojna pokoju, obfitość nędzy.
Kto miłości nie zna, ten żyje szczęśliwy, i noc ma spokojną, i dzień nietęskliwy.
W srebrzyste pola chciałbym z Tobą iść
I marzyć cicho o nieznanym bycie,
W którym byś była moją samotnością,
I w noc tę prześnić całe moje życie.
Czym jest rzeczywistość? Jeśli odnosisz wrażenie, że rozumiesz ją w pełni, to znaczy, że źle ci ją wyjaśniono.
„Bliscy i oddaleni”
Bo widzisz tu są tacy którzy się kochają
i muszą się spotykać aby się ominąć
bliscy i oddaleni jakby stali w lustrze
piszą do siebie listy gorące i zimne rozchodzą się jak w śmiechu porzucone kwiaty
by nie wiedzieć do końca czemu tak się stało
są inni co się nawet po ciemku odnajdą
lecz przejdą obok siebie bo nie śmią się spotkać
tak czyści i spokojni jakby śnieg się zaczął
byliby doskonali lecz wad im zabrakło
bliscy boją się być blisko żeby nie być dalej
niektórzy umierają – to znaczy już wiedzą
miłości się nie szuka jest albo jej nie ma
nikt z nas nie jest samotny tylko przez przypadek
są i tacy co się na zawsze kochają
i dopiero dlatego nie mogą być razem
jak bażanty co nigdy nie chodzą parami
można nawet zabłądzić lecz po drugiej stronie
nasze drogi pocięte schodzą się z powrotem
Niegodziwość pije większą część swojej własnej trucizny.
