Szukałem słów, których jak zawsze nie było.

 Świat to jedno wielkie zoo.

 Nieważne, jak wysoko będziesz latał. Na końcu, w nocy, jak tylko zgaśnie gościnne światło, wrócisz do siebie samego – cichego, samotnego, pustego.

 Wybaczamy, gdy kochać przestaje się dać, ale nie przestaje się chcieć. Wybaczamy, bo nie chcemy się dłużej zadręczać złością, bo chcemy wrócić do swego pierwotnego stanu niewinności. Wybaczenie ma wymiar duchowy. Wybaczyć to podjąć trud zrozumienia innej istoty i przystać na kompromis z rzeczywistością. Wybaczyć to przekonać się, że na świecie nie ma nic doskonałego.

 Ale serce ma własny rozum i robi, co chce, zwłaszcza kiedy umiera.

 Niektóre kobiety są ozdobą dla stroju, a inne potrzebują stroju, żeby się ozdobić!

 Jedno wiem. Jeżeli wróg zrozumie, że się go boisz, nigdy już nie będziesz bezpieczny.

 Wybaczyć nie oznacza zaakceptować.

 Wszystko się na tym świecie zmienia oprócz natury człowieka.

 Była tak pochłonięta uciekaniem przed własnym cierpieniem, że nie wzięła pod uwagę cierpienia, jakie może wywołać.

 To dziwne, że mózg potrafi widzieć rzeczy, których serce nie potrafi zaakceptować.