Czasem smutku nie da się opisać - powiedziała Jessica. - ...

 Wspomnienia. To pajęczyny, w które łapie się umysł. Możesz próbować je odganiać. Ale coś zawsze zostaje.

 Mówią, że nieszczęścia chodzą
parami, ale ja należę do nieszczęść najlepiej czujących się w samotności.

 Na początku była chuć. Nic prócz niej, a wszystko w niej.

 Intelektualista to człowiek mówiący zawile
o rzeczach prostych; artysta - to człowieka mówiący prosto o rzeczach zawiłych.

 Właśnie to się robi, gdy się kogoś kocha: walczy się o niego i goni się go, kiedy się wie, że nas potrzebuje. Pomaga mu się toczyć walkę z samym sobą i nigdy nie zostawia, nawet jeśli sam już spisał się na straty.

 Im szczęśliwsi mogą być ludzie,
tym bardziej nieszczęśliwi się stają.

 Wróg, którego nie widać, zawsze wydaje się najbardziej przerażający.

 Na tym polega tragedia. Nie na tym, że jeden człowiek miał odwagę wybrać zło. Ale że miliony nie odważyły się wybrać dobra.

 Czasami po prostu nie było dobrych wyborów.

 Głupcowi wydaje się, że wie
wszystko. Mędrzec wie, że nic nie wie.