Myśl ta była jak mała czarna chmurka, której nie chciał rozwiać żaden wiatr.
My, ludzie, jesteśmy dziwnymi istotami. Domagamy się prawa by móc myśleć po swojemu.
Być, nie będąc widzianym.
Człowiek jest czymś, co pokonanym być powinno.
Ile razy można sklejać stłuczony wazon, zanim się go wyrzuci.
Kiedy jest najciemniej,
wtedy błyska znowu nadzieja.
Życie, jeśli je szaleńczo będziemy gonić, zamęczy nas na śmierć.
Odetnę sznurki marionetkom.
Doskonałość jest zimna i boi się zbliżenia.
Najszlachetniejsze serce jest to, które raczej da się skaleczyć, niż samo zadraśnie.
