Czy was też tak strasznie wkurzają optymiści? Chodzi taki dookoła ...

 Człowiekowi można odebrać
wszystko, rodzinę, pieniądze, ubrania, a
nawet honor, ale nie można mu odebrać marzeń.

 Potrafił zrozumieć, że człowiek może chcieć odejść i jednocześnie bać się podróży.

 Taka już ludzka natura, że pragniemy najbardziej tego, czego mieć nie możemy. Kochamy to, co mają inni, a nudzi nas to, co sami posiadamy. I tak jak rzadko udaje się nam sięgnąć po gwiazdkę z nieba, tak też z rzadka trwamy w miłości do tego, co zdobywamy bez większego trudu.

 […] nigdy nie można być zbyt szczupłym ani zbyt bogatym.

 Użalanie się nad sobą było luksusem, na który nie miała czasu.

 Wolę siodło niż tramwaj, niebo usiane gwiazdami niż dach nad głową, trudny szlak, prowadzący w nieznane niż wyasfaltowaną szosę i głęboki spokój dzikich ostępów niż rozgoryczenie, jakie wywołuje miasto. (Everett Ruess)

 Bo od złotych dłoni zawsze chłodem wionie, a dotyk kobiety jest ciepły.

 Pójdę za tobą; z piekła niebo zrobię,
Choć ukochana dłoń zamknie mnie w grobie.

 Słuchaj mnie uważnie, panie Garron,
bo właśnie mówię ci, że cię kocham.

 Czeka cie długie, dobre życie
pełne wspaniałych oraz koszmarnych
chwil, których teraz nie potrafisz sobie nawet wyobrazić.