W każdej podróży jest kropla śmierci.

 O tym co się widzi, decyduje wnętrze tego, który patrzy.

 Od dziecka wiedziałem, że życie nas okalecza. Każdego z nas. Nie da się tego uniknąć. Ale powoli zaczynam się przekonywać, że możemy zostać uzdrowieni. Że nawzajem się uzdrawiamy.

 Wypadki nie zdarzają się ludziom, którzy je traktują jako osobistą zniewagę.

 Jeśli dobrze się
wwąchać, to wszędzie śmierdzi.

 Ona nawet tego nie rozumie, ale naprawdę mogłabym się jej przydać.

 Przecież ukrywa się tylko to, o czym człowiek wie, że jest złe!

 Człowiek jest tylko kępą trzciny, najdelikatniejszą w przyrodzie, ale to kępa trzciny myśląca. Nie trzeba wszechświata wziąć w garść, aby zgłuszyć jego pychę. Wystarczy zimno albo gorączka. Aby zniszczyć tę kępę trzciny, wystarczy kropla wódki.

 Z wyboru czy nie, moje serce należało do niego.

 Kim jesteś, obcy człowieku, żeby mi mówić, co mogę, a czego nie mogę robić?

 Nie potrzeba uczenia się lecz oduczenia się, nie talentu lecz odwagi.