Starzy ludzie ponoszą winę, jeśli zapomną jak to jest, kiedy ...

 Podróże są jak ożywcza kąpiel dla umysłu.

 Ta absolutna redukcja potrzeb i oczekiwań dawała jej swoiste poczucie wolności.

 Wolność trzymała mnie za nogi.

 Przyszłość nie jest ustalona raz na zawsze, to my decydujemy, co się wydarzy.

 Ona mnie stworzyła i ona mnie zgubiła.

 Dżentelmen używa i milczy.

 Ludzie są raczej dobrzy niż źli.

 Nauczyłem się, że niektórzy ludzie
są na zawsze, a niektórzy tylko
sporadycznie, i że nie mam żadnego
wpływu na to, kto będzie
na zawsze, a kto od czasu do czasu.

 Trzeba żywić nadzieję, jak długo
się da. Ale trzeba też umieć ją porzucić.

 Ale nie można oddawać serca dzikim stworzeniom: im bardziej się je kocha, tym silniejsze się stają. Mają siłę, żeby uciec do lasu. Albo polecieć na drzewo.
A wreszcie wzlatują pod niebo. I tak to
się kończy, panie Bell. Jeżeli pokocha
pan dzikie stworzenie, już zawsze
będzie się pan wpatrywał w niebo