Chociaż prawda to piękno, jednakże piękno nie musi być prawdą.

 Trzeba się nauczyć żyć z własnymi lękami tak jakby ich nie było. Innej rady nie ma.

 Czy nerwy, zakończenia nerwowe w opuszkach palców, mają własną pamięć?

 No jasne, to właśnie robią ludzie w tym chaotycznym świecie, świecie wolności i wyboru: odchodzą, kiedy chcą. Znikają, wracają, potem znowu znikają, a Ty zostajesz z tym sam i musisz się jakoś pozbierać.

 Oczywiście wiem, że trzeba za coś żyć. Ale trzeba też żyć dla czegoś.

 Zawiść. To cecha ludzi ograniczonych
i jednocześnie chorobliwie ambitnych.

 Śmierć może być czasami zabawna, podobnie jak życie.

 - Wie Pan, okropnie smutne te Pana obrazy. - A życie jest wesolutkie, co?

 Wy, ludzie, jesteście tak kruchymi
istotami. Niby wszystko jest w porządku,
ale w każdej chwili możecie bezpowrotnie odejść.

 Czyżby miał pan o ludziach wokół siebie aż tak wysokie mniemanie, że zależy panu na tym, co myślą?

 Nie ma na tym świecie nic, co byłoby bezpiecznie ukryte w sercu.