
Nie ma nic bardziej niesprawiedliwego niż nieodwzajemniona tęsknota. To nawet ...
Nie ma nic bardziej niesprawiedliwego niż nieodwzajemniona tęsknota. To nawet gorsze niż nieodwzajemniona miłość.
Umysł człowieka jest jego ostatnią twierdzą.
Wdzięczność jest tak hojna, że nie tylko dziękuje za dobrodziejstwa, ale z nich korzysta. Korzystanie z nich jest najlepszym podziękowaniem. Trzeba umieć korzystać z dobrodziejstw dziejów. Trzeba umieć korzystać z ludzi, którzy nas otaczają. Trzeba umieć czerpać z nich siłę.
Tylko ludzie znają pojęcie pomyłki. Natura niczego takiego nie rozumie.
Ludzie o ciasnych umysłach
zawsze atakowali to, co nie mieściło się w granicach ich pojmowania.
Nasze życie można też ująć jako niepotrzebny epizod zakłócający błogi spokój nicości.
Nie możemy uciec od naszej przeszłości, ponieważ nasza przyszłość jest w niej mocno zakorzeniona. Przeszłość jest tym, co nas kształtuje i decyduje o tym, kim stajemy się w przyszłości.
Nie mam zamiaru być jednym z tych, którzy siedzą, gadając o tym, co zamierzają zrobić. Po prostu to zrobię. Wyobrażanie sobie przyszłości to rodzaj beznadziejnej tęsknoty.
Bardzo przykro jest spojrzeć
nagle cudzymi oczami na to, do
czego już zdążyliśmy się przystosować.
Wszyscy otrzymują to,
czego pragną, lecz nie zawsze
przynosi im to radość i szczęście.
Każda niedopowiedziana
prawda jest początkiem kłamstwa.