Chyba naprawdę trzeba o sobie zapomnieć, żeby móc siebie odzyskać.

 Powoli zbliżało się rozstanie, które
przeczuwałam każdą komórką mojego
ciała. I właściwie chciałam umrzeć,
żeby o tym nie myśleć.

 [...] odchodzimy z tego świata, kiedy brak nam już łez.

 Grzeczność jest dowodem inteligencji serca.

 Jak górskie szczyty dookoła patrzymy na siebie odseparowani dolinami, za duzi, aby przemknąć niepostrzeżenie obok, za mali, by dotknąć nieba.

 Nowe książki pachną tak ładnie,
że po prostu czuje się po zapachu,
jak przyjemnie będzie je czytać.

 Jestem w sobie, reszta to fikcja.

 „Świat jest piękny i warto walczyć o niego, ale nie jesteś już w stanie docenić tego samotny. Potrzebujesz kogoś, kto byłby w stanie docenić to razem z Tobą”.

 Człowiek nie może walczyć z tym, co boskie.

 Jeśli dojdziesz do ładu z własnym
wnętrzem, wówczas to, co zewnętrzne,
samo się ułoży. Rzeczywistość pierwotna tkwi
wewnątrz, a zewnętrzna jest wobec niej wtórna.

 W końcu niewiele jest rzeczy gorszych niż facet, który nie zna swego miejsca.