Chyba naprawdę trzeba o sobie zapomnieć, żeby móc siebie odzyskać.

 Jesteśmy na ziemi jak aktorzy, którzy muszą odegrać najważniejszy spektakl,
bez ani jednej próby. To życie jest próbą generalną. To normalne, że popełnia
się błędy, ale one czegoś nas uczą.

 Zagubiłam się w Agencji w nadziei, że odnajdę swoje miejsce.

 Tak, lobotomia to odcinanie kawałka mózgu. Kastracja czołowego płata.

 Morał z tej historii jest taki, że nie pamiętamy co się stało. To, co pamiętamy, staje się tym, co się wydarzyło.

 Ludzie widzą to, co chcą widzieć.
Nie przychodzi im do głowy, że potworne rzeczy mogą wyglądać pięknie.

 Z reguły jest tak, że każde małżeństwo składa się z arystokraty i wieśniaka. Z nauczyciela i ucznia.

 Ale nocą, nocą panuje cisza.
A cisza jest gorsza niż hałas, który
przynajmniej maskuje brzęczenie myśli.

 Ale nawet jeśli nie mamy wpływu na to, skąd pochodzimy, do nas należy wybór, w którą pójdziemy stronę.

 Armia, małżeństwo, kościół i bank: oto czterech jeźdźców Apokalipsy.

 Trzeba być wrażliwym [...] inaczej nie ma się żadnej wartości jako człowiek.