Niech zamilkną rozmowy.
Niech pierzchnie śmiech, to miejsce,
gdzie weseli się śmierć miast życia.

 Życie może zmienić się tak szybko.

 Ale kiedy rzeczywistość była beznadziejna, fantazja stawała się niemal niezbędna.

 I nie wiem, czy biegnę ku
czemuś, czy przed czymś uciekam.

 Jest dosyć cierpienia w jednej uliczce Londynu by wykazać, że Bóg nie kocha człowieka.

 Kiedy człowiek obdarzony wyobraźnią wpada
w tarapaty psychiczne, linia podziału między tym, co rzeczywiste, a tym, co wyimaginowane, bywa niekiedy, trudno dostrzegalna.

 Jestem jak statek, który jeśli nie wejdzie do portu to utonie...

 Nigdy nie silę się na wulgarność. Czekam, aż przyjdzie sama.

 Trudno ufać komukolwiek,
gdy wszyscy wokoło zawodzą.

 Niespodziewanie jednak świat wyciągnął do mnie ręce i zaprosił do tańca.