To niedoskonałości czynią miłość doskonałą.

 Im większe skupisko ludności, tym łatwiej pozbyć się człowieczeństwa.

 Słońce świeci. Arcyburze przechodzą. A ojciec wrzeszczy. Takie jest życie.

 Wszystko jest efemeryczne jak ruchome obłoki, które kształtami o rzeźbionej finezji malują nieskończenie błękitne płótno niebios. Ani obłok nie ma już za chwilę, ani płótna nie jest już takie samo.

 Nie można być szczęśliwym, póki
się nie zrozumie, że życie jest smutne.

 Jesteś ode mnie silniejsza tak samo, jak słońce silniejsze jest od śniegu.

 Kiedy człowiek boi się coś zrobić,
wtedy wie, że żyje. Ale kiedy człowiek
nie robi czegoś tylko dlatego,
że się boi, to wtedy jest martwy.

 Trzeba żyć. Angażować się we wszystko i starać się nie myśleć o siniakach.

 Podejrzliwość w stosunku do wszystkich jest męcząca, trzeba komuś ufać, bo trzeba przy kimś odpocząć.

 Nasze czyny nie są strzałami, które
wypuszczone znikną gdzieś w kosmosie, są raczej
bumerangami, które wrócą do nas prędzej czy później.

 A kto powiedział, że życie jest łatwe? Jak o coś walczysz, to potem bardziej to szanujesz. A jak wszystko masz podane na tacy, to potem nawet nie zauważasz, że to masz.