Najwykwintniejsze przyjemności są zawsze niespodziewane.

 Łatwiej jest przekonać innych o swojej urodzie, jeśli samemu nie
ma się co do niej wątpliwości.
Lustra mają jednak nieprzyjemny
zwyczaj przekazywania prawdy.

 Jak ty masz powód, żeby być
wesołym? Ty, biedaku? A jaki ty masz
powód, żeby być ponurym, wuju? Ty, bogacz?

 Najcenniejsze, co inni mogą nam ofiarować, to czas - jego wartość wyznacza śmierć.

 Sam dla siebie jestem wiecznym utrapieniem, ale jakoś muszę ze sobą wytrzymać.

 Ubóstwiam przyjemności nieskomplikowane. Jest to ostatnia ucieczka istot skomplikowanych.

 Trzeba żyć długo, żeby zrozumieć, iż życie jest tylko walką, tylko służbą, i iż człowiek nie powinien bać się trudu, bólu, niepowodzeń, ale się oddać, oddać bez reszty i bez żądań. Cnota nie zawsze daje szczęście, ale zawsze daje spokój duszy.

 ...mędrzec zawsze jest radosny, bo akceptuje rzeczywistość.

 Wszystko nędza, zgryzota, człowiek sobie myśli, że przejdzie, a to zawsze wraca, i zawsze się powtarza, i znowu wraca. Jakby świata nie starczało na ludzi, jakby życia nie starczało na człowieka, nie mówiąc o szczęściu.

 Przyznawano, że serce ma równie wielkie jak przyrodzenie.

 Kto abstrakcyjnie kocha całą
ludzkość, kocha prawie zawsze samego siebie.