Świat zmienia się za szybko jak na jedno ludzkie życie.

 Ciemność nie jest problemem. Problemem jest samotność w ciemności.

 Rację mają ci, którzy mówią, że słowa mogą sprawić ból większy niż pięści.

 - Tęskniłem za tobą. – Jego ręce objęły mnie w pasie i przyciągnęły bliżej.
- Nie widziałeś mnie dwadzieścia cztery godziny. – Uśmiechnęłam się.
- Trzydzieści godzin. Dokładnie policzyłem. – Poczułam jego usta na szyi. Przymknęłam oczy i zaczęłam szybciej oddychać.
- Amelio, podnieca mnie sam twój oddech. Lubię go słuchać, wtedy wiem, że żyję.
- Kocham cię – powiedziałam. Odsunęłam się i spojrzałam mu w oczy. Był cudowny. Mój. Tylko mój.
- Wiem.

 Płaczesz jak dziecko, ponieważ nie potrafisz postąpić jak dorosła kobieta.

 Na przyszłości nikt jeszcze nie stracił, a przeszłość niejednego już do wiatru wystawiła.

 Nie ma w człowieku nic tak. Z wyjątkiem tego, co zasadził w nim sam jeden. Praktyka moja jest zwierciadłem, w którym ludzkość śledzi siebie: przełomową siłą w naszej istocie nie jest ani zło, ani dobro, lecz człowiek sam.

 Czas jest ułamkiem, którego przegapimy, jeśli nie zdołamy go trzymać, nie przetrzymamy go, jeśli nie zdołamy go zrozumieć, nie zrozumiemy go, jeśli nie doświadczymy go w swoim rytmie.

 Czas jest tym, co utrzymuje nas w porządku, co nie pozwala nam pogrążyć się w chaosie, co daje pewne ramy naszym działaniom. Bez niego nic by nie miało sensu.

 Nic nie jest prawdą. Istnieje tylko
to, w co wierzymy, i to, co odrzucamy.

 Szata nie zdobi człowieka, ale swoje robi.