
To, co nazywam mną, jest jak pudełko ukryte w drugim ...
To, co nazywam mną, jest jak pudełko ukryte w drugim pudełku.
Ludzie są głupi, uwierzą w
kłamstwo, albo dlatego, że chcą,
by to była prawda, albo też dlatego, że boją się, iż to może być prawda.
Czyż każdy z nas nie wyciąga wniosków w głębi własnej ciszy?
Wyjdź kłopotom naprzeciw, a spotkasz ich o połowę mniej.
Życie jest jak płótno, na którym można malować. Koloruję go swoimi myślami, działaniami i słowami. Zawsze staram się wypełniać je tęczowymi barwami, ale czasem nieuchronnie dodaję szarości. Taka jest niestety natura bycia człowiekiem.
Życie jest krótkie, a listy książek do przeczytania bardzo długie.
Wódka nie jest dobra. Wódka ma być skuteczna.
To siebie nigdy nie spotkałam, siebie,
której twarz wykleja wnętrze mojego umysłu.
Kłamać można także milczeniem.
Miasta, jak śni sny, pełne są sygnałów, które je wyjawiają, i sygnałów, które je ukrywają przed oczami podróżujących w czasie.
Czy jest ktoś, kto się nie kurczy, kiedy wspomina własną przeszłość?