To, co nazywam mną, jest jak pudełko ukryte w drugim ...

 Wie pan, dziczeje człowiek, siedzący cały czas w zamknięciu.

 Ludzie
którzy mnie otaczają
są mi obcy
ludzie
którzy do mnie mówią
są niemi
ludzie
którzy mnie dotykają
nie są ludźmi
rozgrywa się dramat
mojej obecności
w tłumie

 Pójdę z Tobą, chyba
że mnie na łańcuch wezmą.

 Jej życie nie zboczyło z trasy ani nawet się nie wykoleiło. Miała poczucie, że tory całkowicie zniknęły.

 Ale pękaj, serce moje,
Bo usta milczeć muszą.

 Głupie słowo może nabrać nadludzkiej
powagi, jeżeli padnie w chwili, która na nie czeka.

 Odnajdywać piękno wszędzie tam, gdzie ono jest, i obdarowywać nim ludzi. Po to jestem na świecie.

 Poranek jakby oklapł i postanowił trwać kilka lat.

 Nie mówię wiele z wyboru.

 Czasami stary świat
musi się nam zawalić,
byśmy mogli budować nowy.