Przyjaciele przychodzą i odchodzą, a rodzina zawsze zostaje.

 Czas, w którym nie żyjemy, wydaje się nam zawsze lepszy od tego, który jest naszym udziałem. To, co było, jest dla nas tematem nostalgii, a to, co ma nadejść, przedmiotem marzeń.

 (...) zdrowym sposobem okazywania miłości jest odarcie jej z wszelkich form egoizmu.

 Od problemów się nie ucieka, problemy się rozwiązuje.

 Ale na uczucia nie ma rady, one są i wymykają się wszelkiej cenzurze.

 Ludzie mają jednak coś,
czego im szczerze zazdroszczę.
Mają dość rozumu, by umierać.

 Jej łzy zalewają mu mózg, zatapiają każdą myśl, zanim dopłynie do końca.

 Nieposkromiona ludzkość jest niczym plaga, nowotwór...

 Istnieją miasta, do których tęsknie tak, jakby przeznaczone mi było tam spędzić całe życie.

 Świat nie jest wcale podzielony na zwyczajnych i wyjątkowych. Każdy ma w sobie potencjał
i może się taki stać. Jeśli tylko masz duszę i wolną wolę, możesz być wszystkim, robić wszystko, wybierać wszystko.

 Życie jest tak piękne, że śmierć się
w nim zakochała zazdrosną, zaborczą
miłością, która zgarnia wszystko, co się da.