Przyjaciele przychodzą i odchodzą, a rodzina zawsze zostaje.

 Czasami można odnieść wrażenie, że świat jest zbiorową iluzją, lecz to jest iluzją, bo świat nie jest ani zbiorowy, ani iluzyjny. Jest całkiem prawdziwy, a jednocześnie całkiem nieprawdziwy. Taka jest jego natura.

 Miłość jaką do niej żywisz, jest twoja. Należy do ciebie. Jeżeli
ona jej nie chce, to i tak nic nie
może zmienić. Po prostu z niej
nie korzysta. To, co dajesz, Momo, pozostaje twoje na zawsze; to, co zachowujesz jest na zawsze stracone!

 Jeszcze nigdy nie spotkałem człowieka, który by nie chciał być sobą. Nawet kiedy chcą być kimś innym, nadal jest to pragnienie ujawnienia samego siebie.

 Człowiek pozostaje nieśmiertelny aż do końca życia.

 Nie musiałbym widywać tych, których bardziej interesuje życie kogoś innego niż swoje. Ludzi, którzy są tak wścibscy, że byliby w stanie zrobić wszystko, żeby dowiedzieć się czegokolwiek o drugiej osobie. Oczywiście czegoś złego, dzięki czemu złudnie poczują, że są lepsi od innych, że ich życie wcale nie jest takie złe.

 Wspomnienia. To pajęczyny, w które łapie się umysł. Możesz próbować je odganiać. Ale coś zawsze zostaje.

 Ludzie zazwyczaj dostają mniej
dobrego, niż na to zasługują, i
więcej złego, niż potrafią znieść.

 Wszystko jest prawdą ukrytą w zręcznych słowach.

 Strach będzie twoim wrogiem tylko wtedy,
gdy na to pozwolisz. Zbyt silny strach może paraliżować. Zbyt mały strach rodzi arogancję.

 Koniec świata jest blisko, bo jak możemy istnieć bez drugiego człowieka.