Większość zagadek jest prosta, kiedy znasz już odpowiedź.

 Prześpię się i zapomnę; mam własne życie,
własne smutne, łachmaniarskie życie już na zawsze.

 Logika zabija życie.

 Tak, to, co nas otaczało,
było piekłem, a ja byłam
jego furią. Uniosłam miecz i z uśmiechem na ustach zabijałam dalej.

 Zabobony, podobnie jak miłość, potrzebują czasu, by urosnąć.

 Stałam się samotną wyspą.
Spustoszoną wojną ziemią, na której nic
nie rośnie i gdzie horyzont jest nagi. Tak to ja.

 Kocham – powtarzam, smakując to słowo.
Łatwe do wypowiedzenia, jeśli już raz się to zrobi. Krótkie. Pełne znaczeń. Jak delikatne westchnienie.

 Szczęście zwalnia ludzi z obowiązków.

 Nie ma żadnego przed ani
żadnego po. Jest tylko to, co
dokończone, i to, co niedokończone.

 Ludzka szpetota jest szpetotą ubrań.

 Są takie miejsca, do których nie należy zapuszczać się myślami,
ale one i tak tam podążają.