Myślę, że w ostatecznym rozrachunku należymy do tego, co kochamy.

 Ostatecznie reguły są po to, by je łamać.

 Litwo! Ojczyzno moja! ty jesteś jak zdrowie; Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie, Kto cię stracił. Dziś piękność twą w całej ozdobie Widzę i opisuję, bo tęsknię po tobie.

 Pomyślałem, jak wielu ludzi ma w głowach jakąś historię, którą tylko nieliczni znają.

 Zło było uwodzicielskie i łatwe, zaś cnota - trudna i niedoceniana przez innych.

 Miłość i błogi spokój wykluczają siebie wzajemnie. Kto szuka w miłości spokoju, przegrywa na starcie.

 Moją klęską nie jest samotność, lecz poczucie samotności.

 Czy niezwykłe skupienie
osiągane w samotności ma
swoją wygórowaną cenę, którą
jest samotność właśnie?

 Wielkie marzenia pozwalały uporać się z rzeczywistością.

 Rzeczywistość bywa złośliwa.

 I rzeczywiście da się krzyczeć sercem, tyle że to tak bardzo boli.