Ale nocą, nocą panuje cisza. A cisza jest gorsza niż ...

 Odetnę sznurki marionetkom.

 Zmarli odchodzą, ale na swoich warunkach. Przestają we nas istnieć, jeżeli zapomnimy o nich, ale zostawiają w nas ślad, który jest nieusuwalny.

 Nikt nie zdoła umknąć przeznaczeniu.

 Śniłam o tobie - wyszeptała zdumionym głosem - Śniłam, że błądzisz gdzieś w mroku, podobnie jak ja. Odnaleźliśmy się.

 To, co robisz teraz, może ocalić przeszłość i w konsekwencji zmienić przyszłość.

 Skoro parę minut cierpienia
wywołuje gniew, co się dzieje z
człowiekiem po kilkudziesięciu latach?
Nawet kamień pęka po długotrwałym deszczu.

 I mam uczucie, że nie ma już o
czym mówić. I nigdy nie będzie.
Bo słowa nie mogą wyrazić pustki.
Im jest ich więcej, tym bardziej kłamią.

 Sądzę, iż miarą poezji, a może i religii, jest miłość człowieka do człowieka, którą one budzą.

 Może... jedyna pożądana zmiana to taka, żeby już przestać cokolwiek zmieniać.

 Nie bój się cieni. One świadczą o tym, że gdzieś znajduje się światło.