Tylko dlatego, że coś nie wyszło, nie można zakładać, że ...

 I choć myślisz, że cały
świat leży u twoich stóp, On
może powstać i cię stratować.

 Miłosierdzie hoduje bezczelnych próżniaków.

 Może pistolet był nabity, a może nie. Może zawsze powinniśmy spodziewać się najgorszego.

 Wygląda na to, że pod
kierunkiem Plutarcha i Fulvii
zdołałam osiągnąć dno i zapukać od spodu.

 Za każdym razem, kiedy drążysz przeszłość, marnujesz cenny czas.

 Nie jesteśmy niczym więcej, niż sumą naszych uczuć. Czasami odkrywamy w sobie takie, o których nie mieliśmy pojęcia. Zaskakujemy siebie samych. To co czujemy, definiuje nas, kształtuje, zmusza do działania. Nasze życie jest nieustającym odkrywaniem i eksplorowaniem naszych uczuć.

 Cierpliwość. Pomalowałam ją na
szaro i powiesiłam wśród czarnych
chmur. Nadzieję pomalowałam na żółto,
jak słońce, które mogliśmy oglądać
przez kilka krótkich, porannych godzin.

 Radości tego świata nie są warte zadawanych przez niego cierpień.

 Słońce jest aroganckie, odwraca się od nas plecami kiedy tylko się nami zmęczy. Księżyc jest lojalnym towarzyszem. Nigdy nie odchodzi. Zawsze jest na miejscu, przygląda się oddany, widzi nas w naszych jasnych i ciemnych chwilach, nieustannie się zmienia, zupełnie tak jak my. Każdego dnia jest nową wersją siebie. Czasem słaby i wątły, innym razem silny i pełny światła. Księżyc rozumie, co to
znaczy być człowiekiem.

 Kto abstrakcyjnie kocha całą
ludzkość, kocha prawie zawsze samego siebie.