Z każdej książki, którą przeczytałam, zaczerpnęłam jeden paciorek filozoficznej mądrości, a wszystkie nawlokłam na różaniec, który miał mi wystarczyć do końca życia.
Miłości nie sprzedaje się na miarę.
Wszelkie urozmaicenia w historii można przypisać jedynie Bogu i diabłu.
To egoizm pozwolić komuś umrzeć tylko dlatego, że wyrządził ci krzywdę.
Być może samodoskonalenie nie
jest sposobem na życie. Być może
sposobem na życie jest samodestrukcja.
Jesteśmy niewolnikami miłości i to, kto zostanie nam przydzielony do kochania, to loteria.
Są tanga, żeby cierpieć, i takie, żeby zabić...
Mieliśmy osiemnaście lat
i zaczęliśmy miłować świat i istnienie;
kazano nam do tego strzelać. Pierwszy granat, który padł, trafił w nasze serca.
Życie w samotności to według mnie najgorsze, co może spotkać człowieka. Mimo tych wszystkich kryzysów, cichych dni, nieustannego dostosowywania się, lęku przed rozłąką, życia pełnego zmartwień i udręki, nie wiem,
czy życie byłoby dla mnie coś warte.
Wróg, którego nie widać, zawsze wydaje się najbardziej przerażający.
Czasem nie chodzi jednak o to, żeby wygrać, lecz o to, żeby się nie poddać.
