Wszelkie urozmaicenia w historii można przypisać jedynie Bogu i diabłu.

 Każda dusza ma swoje światło życia, każdą duszę wypełnia nadzieja, z niej czerpiemy siłę.

 Niektóre sprawy są warte tego, by za nie umrzeć.

 Gdy już raz było się martwym, nic nie wydaje się straszne.

 Kłamstwo nie miałoby sensu, gdyby prawda nie została uznana za niebezpieczną.

 Drzewa umierają inaczej niż ludzie.
Drzewa wyglądają tak, jak gdyby cieszyły
się własną śmiercią. Wprawdzie potem będzie wiosna i one odkwitną znowu,
ale ty wiesz, że nigdy nie można mieć
pewności. No i skąd o tym mogą
wiedzieć drzewa? Dla nich na pewno
każda jesień jest ostatnia.

 Nadzieja jest najokrutniejszą z kochanek i potrafi zmiażdżyć ci serce niczym styropianowy kubek.

 Życie nauczyło mnie nie tracić nadziei, ale też się do niej zbytnio nie przywiązywać.

 Nadzieja to kolejny etap, z którego się wyrasta.

 Świat jest dziwny i nic, co nam się przydarza, nie jest przypadkowe.

 Nasze prawdziwe osobowości
są głęboko ukryte w tych fałszywych.