Ludzkie istnienie jest ulotne jak pasma mgły.

 Najgorszym nałogiem jest życie.

 Czy udało mi się zasadzić chociaż jedną roślinkę radości na pustyni twojej samotności?

 Rzeczywistość to za mało, żeby zainteresować
ludzi. Rzeczywistość to wszyscy mają na co dzień.

 Cały świat jest straszliwie przepełniony wspomnieniami
tej, która istniała i którą stracił.

 Żyjąc, jednocześnie pielęgnujemy w sobie śmierć.

 Myślę, że jak się jest bardzo samotnym, to nawet gromadka mrówek na podłodze wydaje się niezwykle interesująca.

 Czasami ludzie są piękni. Nie z wyglądu. Nie w tym, co mówią. W tym kim są...

 Czemu nie dajesz o sobie znać?
Przestałeś mnie kochać? Nie, jakoś nie
mogę w to uwierzyć. A więc umarłeś...

 Ten, kto ulega, nie zawsze jest słaby. Mądrze wybieraj swoje zwycięstwa.

 Szczęście to chwila, która przychodzi i przemija.