Ludzkie istnienie jest ulotne jak pasma mgły.

 Człowiek, który pragnie opuścić
miejsce, w którym żyje, nie jest szczęśliwy.

 Kocham cię, to nic i wszystko zarazem.

 Speszony diabeł stał i czuł, jak straszna jest dobroć.

 Czasami można odnieść wrażenie, że świat jest zbiorową iluzją, lecz to jest iluzją, bo świat nie jest ani zbiorowy, ani iluzyjny. Jest całkiem prawdziwy, a jednocześnie całkiem nieprawdziwy. Taka jest jego natura.

 Ludzie lubią słucha komplementów, zwłaszcza jeśli wydają się szczere...

 Wszystko jest efemeryczne jak ruchome obłoki, które kształtami o rzeźbionej finezji malują nieskończenie błękitne płótno niebios. Ani obłok nie ma już za chwilę, ani płótna nie jest już takie samo.

 Przecież nawet krótkie chwilę szczęścia są lepsze niż nic.

 Nie ma nić trudniejszego od czekania.
Muszę się z tym oswoić, poczuć, że jesteś
ze mną, nawet jeśli nie ma cię w pobliżu.

 Najboleśniejszą prawdą jest odkryć kłamstwo.

 Kochanie, ludzie to gorsza trucizna aniżeli alkohol i tytoń.