I byłoby to wszystko śmieszne, gdyby nie było takie smutne.

 Świat jest komiczny dla tych,
którzy myślą, a tragiczny dla tych, co czują.

 Blizny są dowodem na to, że potrafimy przetrwać.

 Punki są jak ptaki - samce bardziej się stroją.

 Jak ktoś może mieć taką moc,
by sprawić, że drugi człowiek rozpada się na tysiąc kawałków albo doświadcza uczucia pełni?

 Bo podobno w tych snach są pociągi, a
w nich pełno wolnych miejsc, i są okręty, które chcą nas zabrać w długi rejs.
A tutaj jest tak smutno i tak zwyczajnie.
A raczej niezwyczajnie smutno.

 Ciekawe, czy istnieje uzależnienie od rezygnacji.

 ... za każdym rozstajem dróg znajduje się nowa zagadka.

 Rzecz w tym, pani MacDonagh, że
kosmos jest takich rozmiarów, jakie
jest w stanie objąć pani umysł. Toteż niektórzy ludzie żyją w niezwykle
małych światach, a niektórzy w świecie niekończących się możliwości.

 Głupiec myśli, że ma dość rozumu; mędrzec wie, jak wiele mu brakuje.

 Nie można myśleć o tym, co będzie potem. Są rzeczy, o których lepiej po prostu nie myśleć.