Piękne słowa nie świadczą jeszcze o czystym sercu.

 Wewnątrz każdego starego człowieka
tkwi młody człowiek i dziwi się, co się stało.

 Idziemy przez życie jak pociąg, pędzący w ciemności do nieznanego celu.

 Dobrze i pięknie jest tu, gdzie jesteśmy,
ale nie umiemy tego dostrzec, docenić ani
polubić, bo coś gna nas tam, gdzie nas nie ma.

 Miłość jest bezsennością, która budzi nas ze snu życia.

 Gdy jest się dojrzałym, szybciej wiadomo, co jest właściwe.

 Miłość? Jak można ją było znieść? Cierpieć z miłości? Gorzej. Cierpieć, bo nie ma miłości? Jeszcze gorzej. Cierpieć, bo jest, cierpieć, bo nie ma, cierpieć, że na co dzień nic o niej nie wiadomo.

 Czy wiesz, że samotność to w przekonaniu ludzi najgorszy rodzaj cierpienia?

 Nie należy do nas decydować o tym, co mamy zrobić ze światłem, które dostaliśmy. To jest nasze wyzwanie, jak ten czas wykorzystamy.

 Książki są lustrem: widzisz w nich tylko to co, już masz w sobie

 Nie ma na świecie rzeczy, której by człowiek potrzebował bardziej niż życia. Dlatego ludzie tak często je marnują. Bo to, co mają zawsze pod ręką, najchętniej zaniedbują.