- Wie Pan, okropnie smutne te Pana obrazy. - A ...

 Żyć trzeba niebezpiecznie albo w ogóle.

 Szkoda siebie na nieaktualne cierpienia.

 Nieżywi milczą. Żywi nie słyszą. Energia dźwięku rozjaśnia mrok.

 Margrat zastanowiła się, jak to jest,
przez całe życie robić to, czego się nie
lubi. To jak być martwym, pomyślała, tylko
gorzej, bo jest się żywym i trzeba to znosić.

 Wszystkie moje opowieści, rzekł on, ostatecznie są o jednym jedynym: o próbach zdradzonych i odwzajemnionych. Niektórzy nazywają to miłością. My nazywamy to pyknięciem.

 Milion ukłuć szpilką może i słonia obalić.

 Owszem cuda się zdarzają. Arystoteles im dłużej badał świat, tym bardziej wierzył w Boga.

 (...) samotnym ludziom ciężko się patrzy na piękne widoki.

 Wolność w ciasnej klatce- nazywają to wiernością.

 To paskudne uczucie odkryć,
że tkwi się w czymś po uszy,
choć człowiek myślał, że
zaledwie brodzi po kolana.