Ona żyje na tym świecie, ale w nim nie przebywa.

 Miałam ochotę wymachiwać
rękami i wrzeszczeć: Mam siedemnaście
lat! Nie mogę uratować świata. Nie
umiem nawet równolegle parkować.

 Śmierć nas otacza, ale my żyjemy.

 Normalność jest linoskoczkiem nad otchłanią nienormalności.

 Życie jest zbyt krótkie,
żeby obrażać się o byle głupstwo.

 Miłość nie jedno ma imię i nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni.

 Szczęście się czuje, nie rozumie.

 Chcę, żeby życie dało mi wszystko: w przeciwnym razie odchodzę.

 Ale książki to nowe ziemi! To i księżyc, i statki; to jest myśl i piękno, to jest prawda i życie.

 Czasami masz ochotę ich ranić.
Tych, którzy kochają cię za mocno.

 Równowaga jest najważniejsza, jeśli na moment ją stracisz, to jesteś zgubiony.