Jak pogoń za wiatrem. I bez przerwy na drugim planie.

 Nigdy nie jest za późno.
Zawsze trzeba mieć nadzieję.

 Czyż to nie ironiczne, że moje rany
tak strasznie wyglądają, a jednak są
znacznie mniej bolesne i groźne niż te
niewidzialne, które ty w sobie nosisz.

 Świat może się zawalić ograniczoną ilość razy, potem już nie ma powodu do lęku.

 Miło jest mieć takie miejsce,
do którego można uciec, gdy się
nie chce być tam, gdzie się trafiło.

 To nie ból, lecz strach przed
bólem zmusza człowieka do uległości.

 A jeśli wiersze to są właśnie sny języka, które spisują poeci?

 Trzeba się bardzo starć, by na tym świecie być ateistą i naprawdę mieć klapki na oczach.

 Rzecz zawsze sprowadza się do dwóch możliwości. Zacząć żyć albo zacząć umierać

 Nie potrzeba uczenia się lecz oduczenia się, nie talentu lecz odwagi.

 Niezgodność krytyków miedzy sobą dowodzi zgodności artysty z sobą.