Jednak największy kłopot mam ze słowem "jestem".
Umarli stali sie elementami krajobrazu.
Dom jest tam, gdzie jeśli wrócisz, muszą cie wpuścić.
Ten dąży najszybciej, kto idzie samotnie.
Wiatru nie widzisz, ale go czujesz. Miłości nie widzisz, ale ją czujesz. Z Bogiem jest podobnie.
Twoja rodzina nie przeżyje za ciebie twego życia, ale ty sam.
Potarłam oczy, żałując, że nie mogę się położyć i spać przez następne 10 lat.
Myślę tylko, że ostatecznie lepiej być sangwinikiem, człowiekiem działania - a jeśli już się bawić, to tak, żeby lustra trzaskały.
Człowiek jest nie tylko istotą rozumującą, ale też, a może przede wszystkim, istotą czującą, a emocje, niewidzialne struktury naszego wnętrza, mają tak samo realną i namacalną moc, jak fizyczność naszego ciała.
Czasami wspominanie dobrych chwil jest najboleśniejsze.
