Kiedy płaczę, często zdarza mi się myśleć, że jestem głupcem.

 Na świecie jest za dużo książek, żeby je wszystkie przeczytać w ciągu jednego
życia, trzeba gdzieś zakreślić sobie granice.

 Wolę się z tobą kłócić, aniołku,
niż śmiać z kimkolwiek innym.

 Nie zaszczycę tego pytania odpowiedzią.

 Można kochać kogoś bez wzajemności, dopóki jest wart uczucia. Dopóki zasługuje na miłość.

 Ale nocą, nocą panuje cisza.
A cisza jest gorsza niż hałas, który
przynajmniej maskuje brzęczenie myśli.

 Smakuje jak arbuz po
życiu w pragnieniu. Jest jak powietrze
po latach spędzonych pod wodą. Jest jak życie.

 Życie to największa zagadka wszechświata.

 Ja potrzebuję kogoś, kto się dla mnie
poświęci. Kogoś, kto naprawdę będzie
miał siłę i ochotę, żeby wziąć mnie za
pysk, nakarmić mnie, cicho, bez pasji,
bezgłośnie; bezproblemowo, bez
szumów i bez sprzężeń dla mnie żyć.

 Myśl ta była jak mała czarna chmurka, której nie chciał rozwiać żaden wiatr.

 ... czepiamy się życia, nawet jeśli oferuje nam samo cierpienie.