
(...) bez litości posyłając na dno pozbawione balastu wiedzy młode ...
(...) bez litości posyłając na dno pozbawione balastu wiedzy młode łódeczki rozumu.
Gdy coś raz się stłucze, nie da się tego z powrotem skleić. ponieważ gubią się gdzieś małe kawałeczki i krawędzie
nie pasują do siebie, nawet gdyby
chciały, cały kształt się zmienia.
Niedoświadczony człowiek patrzy
przeciwnikowi na ręce, wytrawny - obserwuje jego twarz.
Bez względu na to, co niesie przyszłość, w ostatecznym rozrachunku i tak czeka nas rozczarowanie.
Nigdy nie jest za późno, a zwłaszcza gdy uczucie jest tak mocne.
Symptomem najgorszego
upadku jest to, jeśli zaczynamy zazdrościć ludziom żyjącym złudzeniami.
(...) trzeba szybko uwolnić się od przeszłości, żeby ta nie zdążyła nas zniszczyć.
Jednak zamiast zmądrzeć, zobaczył Boga.
W końcu, ile razy dostajemy drugą szansę?
Potęga człowieka przejawia się w przestrzeni, czas ujawnia jego bezsilność.
Ścieżki wiedzy prowadzą przez cierpienie.