Cierpienie pozostawiło po sobie osad smutku i przygnębienia.

 Słowa mogą kłamać, ale uczynki nigdy.

 Gwiazdy są szczelinami w
Niebiosach, przez które prześwieca miłość naszych zmarłych bliskich.

 Kraina zmarłych nie jest miejscem kary ani nagrody. Jest miejscem nicości.

 Los musi połączyć pewnych ludzi,
by mogli się w sobie odnaleźć i
wspierać, kiedy będzie trzeba.

 Morał z tej historii jest taki, że nie pamiętamy co się stało. To, co pamiętamy, staje się tym, co się wydarzyło.

 Wszyscy mamy swoje kryjówki i musimy akceptować dziwactwa u ludzi, których kochamy.

 Uprzejmość tak doskonała, że prawie nie różniąca się od lodowatej obojętności.

 Mój mały człowieczek w transie tworzenia samego siebie

 Bo nic tak nie myli jak zmysły.

 Nie wszystkie baśnie kończą się szczęśliwie.