Problem polega nie na tym, czy kochamy, ale co kochamy.

 Nie suknia czyni człowieka - rzekł, przeciągając się
z lubością - lecz ludzka godność. Ale tylko człowiek dobrze ubrany czuje się prawdziwie godny.

 Gdyby ludzie byli deszczem , to ja byłbym mżawką a ona huraganową ulewą.

 Jeśli ma się przyjaciół, a mimo to wszystko się traci, jest oczywiste, że przyjaciele ponoszą winę. Za to, co uczynili, względnie za to,
czego nie uczynili. Za to, że nie wiedzieli, co należy uczynić.

 Nie oceniaj dnia po tym, jakie zebrałeś żniwo. Sądź po ziarnach, które siejesz.

 Cierpienie pozostawiło po sobie osad smutku i przygnębienia.

 Miłość góry przenosi, wynosi (czasem) śmieci, ale nie leczy z alkoholizmu.

 Fałsz nigdy nie zamieni się w prawdę, nawet jeśli go powtórzysz milion razy.

 Nauczyłem się nie ufać własnemu sercu. Ale gdy ci się przyglądam i widzę, jak Ty na mnie patrzysz, wiem, że mam rację, że cię kocham. Znów zacząłem sobie ufać.

 Z nami to jak z lasem, Hania.
To i tamto drzewo pada pod siekierą, a tymczasem cały las rośnie i pnie się do góry.

 To nie ból, lecz strach przed
bólem zmusza człowieka do uległości.