Tyle uniesień, które mnie dyskwalifikują...

 Tylko martwi wychodzą z tego bez szwanku.

 Umierałem. Jak wszyscy inni żyjący na tym świecie.

 Wydaję mi się, że w życiu nazbyt często tragedia goni tragedię.

 Niekiedy spotykamy ludzi zupełnie nam obcych, którymi zaczynamy się interesować od pierwszego wejrzenia, jakoś raptownie, znienacka, za nim choć słowem się do nich odezwiemy.

 Nie jesteśmy niczym więcej, niż sumą naszych uczuć. Czasami odkrywamy w sobie takie, o których nie mieliśmy pojęcia. Zaskakujemy siebie samych. To co czujemy, definiuje nas, kształtuje, zmusza do działania. Nasze życie jest nieustającym odkrywaniem i eksplorowaniem naszych uczuć.

 Wszystkie bajki są prawdziwe.

 Ze słowami jest jednak taki kłopot, że gdy się je już raz wypowie, nie sposób ich żadną siłą cofnąć.

 Są rzeczy, od których nie można uciec,
jeśli nawet odejdzie się od nich bardzo daleko.

 Nigdy nie widziano pniaka, nawet żywego, z którego odrodziłoby się całe drzewo.

 Wróg, którego nie widać, zawsze wydaje się najbardziej przerażający.