A choćbyś pękł, nie zmieni się postępowanie ludzi.

 Był człowiekiem niewątpliwie wykształconym, ale inteligencję
miał jak ogródek japoński - niby
mostek, dróżki, wszystko piękne,
ale bardzo ograniczone i do niczego.

 Użalanie się nad sobą było luksusem, na który nie miała czasu.

 Ludziom najtrudniej jest radzić sobie z własnymi uczuciami.

 Jest miłosierdzie w zapomnieniu, ale także w pozwoleniu by o nas zapomniano.

 Może właśnie przede wszystkim dlatego płakałam: bo przetrwałam.

 [...] to tchórze. Gorzej: tchórze, którzy biorą mnie za tchórza!

 Żyłam bez celu, a więc tak, jakby mnie nie było.

 Zapamiętaj sobie, żywi czy martwi, wszyscy czegoś szukamy.

 Dzielni ludzie zawsze mają jakieś blizny.

 Nie powinnaś nikogo nienawidzić - powiedziała cicho do córki. -To za duży wysiłek. I tylko cię zatruwa.