Pisanie nie jest życie, myślę jednak, że czasami może stać ...

 Śmierć jest matką piękna.

 Życie przypłynęło do nas puste. Musimy zadbać o to, żeby zagościło w nim szczęście.

 Co jest tam z tyłu?- spytał Julius. -Ach, nic. Czasami pytam o zdanie swoją potylicę.

 Mówili o niej "pokręcona", bo nie była taka jak wszyscy.

 Nic nie jest wieczne. Nawet Mona Lisa się rozpada.

 Zmieniasz myśli, zmieniasz życie.

 Odpowiedział, że nie ma prawa nikogo kochać, że zasługuje na samotność.

 Nie warto się zabijać dla przedmiotów, które kiedyś będą śmieszyć nasze dzieci.

 Usłyszałem uśmiech w jej głosie.

 Pozwalałam rozkwitać wściekłości, żeby zajęła miejsce bólu.